آسید علی آقا نجفی (ره) از زبان حاج حسین سازور
وقتی مرحوم آیت الله ربانی شیرازی (ره) به رحمت خدا رفتند امام خمینی (ره) پیامی دادند که : مدعیان فضل و حقیقت و عرفان زیادند ، اما آنهایی که به حقیقت در این مسیر قدم می زنند اندک هستند .
حال اگر از آن کلام امام (ره) استفاده شود مدعی زیاد است ، یعنی همین دکانهای جورواجور عرفان و فلسفه که می بینیم باز شده ، اما آنکه به حقیقت در این وادی قدم می زند خیلی کم و نادر است و پیدا کردن آن هم مشکل است و شاید سالها بود که ما می گشتیم کسی را پیدا کنیم که این کویر وجود دوستان امیرالمؤمنین علی (علیه السلام) را سیراب کند تا مرحوم سید علی آقا پیدا شد و بعد هم
برقی از خانه لیلی بدرخشید و برفت
وه که با خرمن مجنون دل افکار چه کرد
آنهایی که مرحوم سید علی آقا (ره) را دیدند بعداً دیگر به کسی دل ندادند و مرحوم سید علی آقا (ره) در حالات ، حرفها و حقیقت ضمیر جودش چیز دیگری بود
یک یا حسین میگفت و حسینها به گوش می رسید . هم جبهه ای بود ، سینه زن بود ، عارف بود ، گریه کن بود و هم بی ادعا و دستگیر بود و همه چیز خداوند به او داده بود و حیف که این سید عالی مقام زود از کنار دوستانش سفر کرد . البته به قول یکی از بزرگان و دوستان ایشان ، او بدنبال رفتن بود به مصداق آیه قرآن در سوره جمعه که می گوید : اگر صادق هستید و ادعا می کنید که از دوستان خدا هستید چرا طلب مرگ نمی کنید .
یادم هست محرم آخر که ایشان منبر رفتند همان روز اول آقا فرمودند که : خدایا چقدر ما را اینطرف و آنطرف می کشانی ما را ببر کنار آن سفره ای که باید ببری . و آن محرم هم محرم آخر بود . راه و روش و مسیر هنوز باز است و باید مسیر و اهل آن را پیدا کرد وخدا این توفیق را ان شاء الله به همه ما بدهد .